Moody Gloomy ME...
Bukid na devastated - paradise pa rin, kahit nasira ng mga bengbeng, manok, ibon pati daga. Mga nilalang din ng Diyos, mga nilalang na may karapatan mabuhay na makapritso din, nung nakatikim ng dragon fruit grabe, ayaw na lumubay.
Kung marunong lang ako magpinta nagawa ko sana maipinta ito during its glorious years, para maipreserve ko ang memory ng farm na pinagbuhusan ko ng panahon, lakas at ganda.
Siguro mas mapapangalagaan ko ang painting kahit pawala na ang aking dating lakas, hindi tulad ngayon wala na yata ako lakas o kakayahan para imaintain ang bukid na akala ko magiging paradise sa pagtanda ko.
Ngayon ko higit na naapreciate ang painting, kaya pala lalong namamahal habang tumatagal...
painting is putting into canvass and preserving what has been there before, in your sight and in your mind...
kung hindi masisira ang painting it will be an immortal showcase ng laman ng ating puso.
Anyway we can always settle for something less if we have no choice, kung wala nga painting ano ginagawa ng pictures?
(LettuzWakenSy's photos@jsfarm)
To settle for something less or stop for a while...ang hirap nun ... lalo na pag alam mo it should not be...
No comments:
Post a Comment